Afgelopen maandag is mijn lieve konijn Meneer Betsy in mijn armen overleden. Vrijdag moest hij naar de dierenarts om gecastreerd te worden en toen ik hem vrijdagmiddag ging ophalen was hij goed bij en hooguit een beetje suf. Hij at normaal en alles leek goed. Zaterdag at hij echter niet en ook keutelde hij niet en ik maakte me daardoor wel zorgen om hem. In de avond heb ik maar een papje gemaakt van biks en Olvarit worteltjes die hij zelf van een lepeltje likte dus gelukkig hoefde ik hem niet echt te dwangvoeren. Daarbij ging hij die avond weer normaal keutelen, dus het leek erop alsof zijn darmen weer gewoon aan de gang waren en alles weer goed ging. Dit ondanks dat hij dus een paar uur niet gegeten en gekeuteld had. Ook zondag at hij gewoon zelfstandig zijn biks en keutelde normaal, wel had hij al sinds vrijdag middag niet gedronken en ook geen hooi gegeten, maar alles leek normaal. Maandag toen ik wakker werd zat hij erg stil en lusteloos in een hoekje en lag er een grootte bruine vlek in het hok waar zelfs geen keutels meer in te herkennen waren. Al mijn alarmbellen gingen af en ik ben gelijk met hem naar de dierarts gegaan. Van de dierenarts kreeg Meneer Betsy een antibioticaprik en een prik tegen de misselijkheid, verder kreeg ik de opdracht om hem te gaan dwangvoeren om ervoor te zorgen dat hij weer wat voedsel binnen zou krijgen. Zijn temperatuur en vochtgehalte waren goed en ik kon hem dus wel gewoon mee naar huis nemen. Thuis gelijk begonnen met dwangvoeren maar die arme Betsy ging steeds stiller zitten, liet zijn kop hangen en is toen uiteindelijk in mijn armen overleden.
Lieve Betsy, je was het beste konijn wat ik me maar wensen kon. Je gekke sprongen zoals
hier vrolijkte me altijd gelijk op! Hoe gek je deed voor een stukje banaan maakte me altijd aan het lachen en ik vond het altijd super gezellig om op de bank te zitten terwijl jij over de rugleuning heen en weer hobbelde. Lola en ik missen je enorm!
No comments:
Post a Comment